Buenos días, Llaollao en fiësta

Mi primera semana en Madrid. Toen ik zondagochtend naar Rotterdam reed met papa was ik er zo van overtuigd dat het allemaal goed zou komen en dat alles leuk zou zijn. Zelfs toen ik de verkeerde boarding pass had gekregen.. Maar toen papa toch moest huilen bij het afscheid deed me dat toch wel veel pijn en op dat moment realiseer je je toch wel meteen dat je toch echt maanden van huis zult zijn. Na gefouilleerd te zijn en een goede vlucht – met heel veel jankende, irritante kinderen – te hebben gehad kwam ik aan in Madrid. Zon, 30 graden én een taxi richting hostel. In de middag even de stad bekeken en even langs mijn kamer op Calle Toledo geweest. Aangezien ik toegezegd had de kamer te nemen was ik blij dat het ontzettend meeviel.
Maandagochtend moest ik vroeg op. De Engelsman die het bed boven mij besliep merkte het subtiel op met: ‘Jesus’. Zo vroeg was het dus. De trein duurde 20 minuutjes en daarna nog wat lopen. Gelukkig meteen wat aanspraak en best een gezellige dag gehad. Aan het eind van de dag wist ik niet helemaal hoe het allemaal zat; de buddy-groep stelde nog niet zoveel voor en ik weet nu nog niet waar alles is op de campus.
De dinsdag heb ik voor de verandering een beetje uitgeslapen en in de middag was de picnic van ESN (European Student Network) in het Retiro park. Ik zat met een heel gezellig groepje waarmee ik na de sangria nog even ben gaan lopen in het park (lees: ijsje gehaald) en in de zon aan het water heb gelegen. Daarna in het centrum nog tapas gegeten voor €2.50 inclusief biertje en ’s avonds rustig overgehuisd. Ik sliep natuurlijk weer pas rond 2 uur, met dank aan Kim en Esther;).
De woensdag begon met de online registratie van de vakken. Werkte het? Nope. Dus mocht ik naar de city tour van ESN en heb ik gevraagd aan Kim en Esther of ze het voor me wilden doen. De tour duurde een beetje lang maar was best wel interessant. Ik weet nu waarom je hier overal een beer en een boom ziet, waarom Plaza Mayor gebouwd is en ik weet waar het oudste restaurant van de wereld zit. Pik je toch maar allemaal even mee. Daarna wat gegeten in een goedkoop restaurantje, wat niet zo lekker was maar toch. ’s Avonds nasi gegeten met de Nederlandse dames hier en ondanks de beperkingen qua groente in de Spaanse supermarkt is het toch best gelukt.
Op donderdag heb ik voor het eerst hardgelopen. Oké, het was maar 3.3 kilometer maar het is toch wel mijn doel om 10 km in een uur te kunnen. Dus, we hebben nog de tijd maar wel een doel. En het staat hier op mijn blog, dus iedereen die dit leest mag me hieraan houden oké?! ’s Middags een beetje llaollao (frozen yoghurt) en gekookt. De ‘tarde’ duurt hier tot ongeveer 9 uur ’s avonds Nederlandse tijd haha, dus je kookt eigenlijk nooit ’s avonds. Om half 10 hadden we afgesproken om alvast wat te gaan drinken met het groepje van de picnic en daarna samen naar het feest te gaan. We kwamen rond half een op het feestje aan en ik had me zo voorgenomen om niet dronken te worden. Maar, dat is makkelijker gezegd dan gedaan wanneer je een gratis glas whisky krijgt. Helaas was die whisky iets too much en eindigde ik toch dronken in de wc. Mijn nieuwe Erasmus vrienden hebben me geholpen en in de taxi naar huis gezet.
Vrijdag was mijn katerdagje. Op zich viel het allemaal wel mee. Ik had gewoon nergens zin in. Dus: Burger King ontbijt met Esther en bankhangen. In de middag even in de omgeving supermarkten gezocht aangezien er best veel goede dingen te krijgen zijn die ze hier bij de Dia niet hebben. Daarna hebben we gekookt en aten we al best vroeg (rond half 8), omdat we hadden afgesproken om met de Duitsers in een café Spanje – Finland te kijken. Verder een gezellige avond gehad: heel veel gelachen, in een Russisch eettentje wat gedronken en 3 slokken bier gehad want de rest kreeg ik echt niet door mijn keel. Ik moet eerlijk zeggen, de gedachte aan dat glas whisky maakt me nog steeds misselijk.
Na een week Madrid kan ik zeggen dat ik echt heel blij ben dat ik voor deze stad gekozen heb en hiervoor ben toegelaten. Het is een superstad waar ik echt wel voor altijd zou kunnen blijven wonen. Oké, ik ben hier pas een week dus alles is nog leuk en nieuw maar je ontwikkelt toch stiekem een routine die je fijn vindt. Klagen over het geluidje van de verkeerslichten, klagen over de bouwvakkers die om 7 uur beginnen elke dag en een llaollao frozen yoghurt halen wanneer je wil. Het kan – nog – allemaal. Mijn Duits verbetert zich trouwens ook... Nu het Spaans nog. Komende week de eerste lessen op de ‘universidad’ en morgen nog even naar Toledo. Het studentenleven in Madrid bevalt me goed. !Adios! en tot volgende week!