Countdown clock is ticking
Door: Erik van der Werff
Blijf op de hoogte en volg Erik
24 Augustus 2013 | Spanje, Rupit
De laatste week in Rupit. Aftellen naar de terugreis, eindelijk weer even naar Nederland en zorgen dat alles op tijd in de koffer komt. Het belangrijkste: het vliegtuig halen.
De laatste week is, net zoals alle andere, onvergetelijk. Terwijl wij dachten dat er maar één Nederlandse familie zou aankomen zaterdag bleken het er ineens drie te zijn. Een reisorganisatie had meer huisjes verhuurd dan haar is toegewezen. Eventjes een beetje stress maar gelukkig hadden we een huisje vrij deze week. De zaterdag in het restaurant viel qua drukte een beetje mee. Oké, er waren genoeg mensen maar het was gelukkig goed bij te houden en niet allemaal tegelijk.
De zondag daarentegen was een ramp. De ochtendanimatie had al de nodige energie gekost – overigens wel gewonnen met aquavolleybalJ - en daarna nog 2,5 uur in de bar kunnen knallen met twee groepen Spanjaarden, kinderen die ijsjes willen enzovoorts. Hopelijk is de avond dan ook rustig... Nou, nee.. Net zo druk! Wel goed voor de kassaJ
De maandag was mijn laatste officiële vrije dag. ’s Ochtends vroeg had ik de was al buiten gehangen om te drogen en om 11 uur de witte was erin. Helaas was het maandag niet zulk mooi weer dus een aantal broeken was niet droog én heel veel regen in de avond. Zo veel zelfs dat het door mijn bad en wc omhoog kwam. Behoorlijk vies.
Dinsdag was een vreemd dagje. Aangezien de schoonmaakster ziek was en niet kon komen en er heel veel aankomsten waren, mocht ik samen met de vrouw van de receptie de huisjes schoonmaken. Ik kan me wel oprecht all-roundmedewerker noemen zo! Er was dus in de ochtend geen animatie maar in de middag natuurlijk wel: aquavolleybal. Toch mijn favoriet. Weer gewonnen met de jongens van de meisjes...
Woensdag was een rustig dagje. De ochtendanimatie verliep vrij aardig, met tekenen en flessenvoetbal. Niet heel veel kinderen maar wel leuk genoeg. Soms moet ik helaas toegeven dat ik iets té fanatiek ben waardoor mijn rechtervoet nogal pijn deed (nog steeds een beetje overigens).. Gelukkig was de avond niet zo druk dus kon mijn voet rusten.
Donderdag was een hele leuke dag. In de ochtend 6 kinderen om te tekenen, daarna gewonnen met aquavolleybal en in de middag levend stratego. Alle tendi’s kwamen eten die avond (16 man; 7 volwassenen, 9 kinderen) en er moest dus paëlla gemaakt worden. Helaas kon ik levend stratego dan ook niet leiden omdat ik in de bar moest werken. In de avond lekker gewerkt; de 16 Nederlanders, 6 Fransen en nog 2 Engelsen. En ja, ik kan nu aan het – bijna – eind van mijn verblijf hier zeggen: Nederlanders geven de meeste fooi.
De vrijdag begon rustig met een beetje uitslapen tot half 9, daarna een wasje gedraaid, ontbeten met een croissant en de was opgehangen. Boogschieten als animatie werd vervangen door aquavolleybal (op veler verzoek) en de rest van het schema bleef vrijwel hetzelfde. Helaas verloor ‘mijn’ team de eerste twee sets en we besloten best of five te doen... 2-1 de stand na drie sets. Vierde set, stand 16-20, 20-20, 23-23, 24-25 en ... verloren. Uitgerekend mijn laatste potje verloren. Maar, wel terecht, over vier sets gezien. Het doet pijn maar, het andere team was simpelweg beter (getuige ook de uitslag). De receptie-uren en de uren in de bar por la tarde waren zeer rustig. Na gisteren... recuperación noemen ze dat hier; herstel.
En nu is het zaterdagmiddag. Net de families uitgezwaaid van de afgelopen week/ twee weken. Vrienden gemaakt én emailadres doorgegeven voor de foto´s van het aquavolleybal. En, leuk detail misschien, mijn slippers zijn net kapot gegaan. Heb je dan, na 8 weken..
Ik moet nog een paar dagen maar ik heb meer en meer het gevoel dat ik hier voor nu klaar ben. Daar loop je ook wel tegenaan omdat de camping vanaf nu toch ook echt wel een stuk rustiger is (komende week nog maar 2 tendi’s van de 5 vol). Wat ik de komende dagen ga doen? Werken, uitrusten én genieten. En oh ja, ergens tussendoor nog even mijn koffer inpakken en naar Girona Airport reizen. Ben ik dinsdagavond weer in Nederland. Voor mijn tour door Eindhoven. ¡Hasta luego!
De laatste week is, net zoals alle andere, onvergetelijk. Terwijl wij dachten dat er maar één Nederlandse familie zou aankomen zaterdag bleken het er ineens drie te zijn. Een reisorganisatie had meer huisjes verhuurd dan haar is toegewezen. Eventjes een beetje stress maar gelukkig hadden we een huisje vrij deze week. De zaterdag in het restaurant viel qua drukte een beetje mee. Oké, er waren genoeg mensen maar het was gelukkig goed bij te houden en niet allemaal tegelijk.
De zondag daarentegen was een ramp. De ochtendanimatie had al de nodige energie gekost – overigens wel gewonnen met aquavolleybalJ - en daarna nog 2,5 uur in de bar kunnen knallen met twee groepen Spanjaarden, kinderen die ijsjes willen enzovoorts. Hopelijk is de avond dan ook rustig... Nou, nee.. Net zo druk! Wel goed voor de kassaJ
De maandag was mijn laatste officiële vrije dag. ’s Ochtends vroeg had ik de was al buiten gehangen om te drogen en om 11 uur de witte was erin. Helaas was het maandag niet zulk mooi weer dus een aantal broeken was niet droog én heel veel regen in de avond. Zo veel zelfs dat het door mijn bad en wc omhoog kwam. Behoorlijk vies.
Dinsdag was een vreemd dagje. Aangezien de schoonmaakster ziek was en niet kon komen en er heel veel aankomsten waren, mocht ik samen met de vrouw van de receptie de huisjes schoonmaken. Ik kan me wel oprecht all-roundmedewerker noemen zo! Er was dus in de ochtend geen animatie maar in de middag natuurlijk wel: aquavolleybal. Toch mijn favoriet. Weer gewonnen met de jongens van de meisjes...
Woensdag was een rustig dagje. De ochtendanimatie verliep vrij aardig, met tekenen en flessenvoetbal. Niet heel veel kinderen maar wel leuk genoeg. Soms moet ik helaas toegeven dat ik iets té fanatiek ben waardoor mijn rechtervoet nogal pijn deed (nog steeds een beetje overigens).. Gelukkig was de avond niet zo druk dus kon mijn voet rusten.
Donderdag was een hele leuke dag. In de ochtend 6 kinderen om te tekenen, daarna gewonnen met aquavolleybal en in de middag levend stratego. Alle tendi’s kwamen eten die avond (16 man; 7 volwassenen, 9 kinderen) en er moest dus paëlla gemaakt worden. Helaas kon ik levend stratego dan ook niet leiden omdat ik in de bar moest werken. In de avond lekker gewerkt; de 16 Nederlanders, 6 Fransen en nog 2 Engelsen. En ja, ik kan nu aan het – bijna – eind van mijn verblijf hier zeggen: Nederlanders geven de meeste fooi.
De vrijdag begon rustig met een beetje uitslapen tot half 9, daarna een wasje gedraaid, ontbeten met een croissant en de was opgehangen. Boogschieten als animatie werd vervangen door aquavolleybal (op veler verzoek) en de rest van het schema bleef vrijwel hetzelfde. Helaas verloor ‘mijn’ team de eerste twee sets en we besloten best of five te doen... 2-1 de stand na drie sets. Vierde set, stand 16-20, 20-20, 23-23, 24-25 en ... verloren. Uitgerekend mijn laatste potje verloren. Maar, wel terecht, over vier sets gezien. Het doet pijn maar, het andere team was simpelweg beter (getuige ook de uitslag). De receptie-uren en de uren in de bar por la tarde waren zeer rustig. Na gisteren... recuperación noemen ze dat hier; herstel.
En nu is het zaterdagmiddag. Net de families uitgezwaaid van de afgelopen week/ twee weken. Vrienden gemaakt én emailadres doorgegeven voor de foto´s van het aquavolleybal. En, leuk detail misschien, mijn slippers zijn net kapot gegaan. Heb je dan, na 8 weken..
Ik moet nog een paar dagen maar ik heb meer en meer het gevoel dat ik hier voor nu klaar ben. Daar loop je ook wel tegenaan omdat de camping vanaf nu toch ook echt wel een stuk rustiger is (komende week nog maar 2 tendi’s van de 5 vol). Wat ik de komende dagen ga doen? Werken, uitrusten én genieten. En oh ja, ergens tussendoor nog even mijn koffer inpakken en naar Girona Airport reizen. Ben ik dinsdagavond weer in Nederland. Voor mijn tour door Eindhoven. ¡Hasta luego!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
