Stormweer.

De zaterdag en zondag van mijn derde week waren vreemd. Ergens heb ik toch het idee dat dat ene gevoel dat je hebt bij je eerste gasten nooit terugkeert. Als het dat al doet voelt het anders. Zaterdag kwamen er heel veel Nederlanders: 5 families in de survivaltenten, 2 in de bungalows en 1 Belgische familie met hun eigen tent. Aangezien de meeste laat aankwamen op de camping leverde dit ook veel drukte op in het restaurant.
Zondag was er een beetje storm. Dus: weer druk in het restaurant en nat. Niet precies waar je voor kiest als je op vakantie gaat naar Spanje, maar ja, ook in Spanje kan het regenen (zoals blijkt).
Maandag was mijn vrije dag en ben ik vroeg opgestaan om naar Vic te gaan. Ik moest ook wel want ik heb nog steeds bepaalde documenten nodig voor mijn contract hier. Nou, pasfoto’s laten maken en bij de politie geweest, maar nog niet heel veel opgeschoten want blijkbaar heeft de agent mij niet helemaal begrepen en het verkeerde formulier meegegeven. Nadat ik bij de politie klaar was, wat al om elf uur was, realiseerde ik me dat het nog lang duurde voordat de bus terugging naar Rupit (16.10 uur)... Ik had totaal geen zin om de stad rond te wandelen dus supermarkt gezocht, spulletjes gekocht en uren op het station gezeten. Nee, dat was totaal niet optimaal maar ik voelde me zo belabberd na het bezoek aan het politiebureau. Ergste is ik minimaal nog twee keer naar Vic moet voor die documenten.. Maar niet komende maandag! Alsjeblieft niet...
Dinsdag was een rustig dagje. De kokkinnen moesten naar het ziekenhuis dus werkte ik ’s middags ook. Aangezien ze heel blij waren dat ik ze geholpen had kreeg ik de avond vrij. Beetje uitgerust, gegeten, ‘Atrapa un million’ gekeken en de Spaanse – nagesynchroniseerde – versie van Dallas gekeken. Gewoon, om toch iets van routine te kweken.
Woensdag was weer een dag met storm, vooral ’s avonds en ’s nachts. De miniclub werd ’s middags geskipt omdat ik moest invallen bij de bar en receptie en dat was achteraf niet zo erg. Niemand die zou zijn gekomen met die regen en dat onweer. Verder ’s avonds nog wat in het restaurant gewerkt, waar ik overigens eigenhandig wat meer structuur heb aangebracht met de bestellingen en rekeningen, en toen ik klaar was met werken op Antena 3 nog een Spaanse serie gekeken. Het verbaast me eigenlijk wel hoeveel Spaanse televisie ik tegenwoordig kijk. Maar, hoe beter je een taal spreekt, hoe boeiender de programma’s in die taal ook zijn. Ik kan met gemak 40 minuten naar Spaans nieuws luisteren. Alleen dat is al een overwinning van in Spanje werken.
Voor de donderdag was ook storm voorspeld. ’S Ochtends werd ik wakker om 8 uur – mijn wekker stond om 8:20 – doordat twee Fransen het nodig vonden hun tent op te vouwen onder mijn afdak, op mijn terras. Na 5 minuten – subtiel – met lichtknoppen gespeeld te hebben snapten ze eindelijk dat het iets stiller moest. Toch wel jammer zo, net voor je wekker. Dat was dus verpest. Stomme Fransen. Nee, het hadden ook Nederlanders kunnen zijn. Het was alleen ongelooflijk irritant. De animatie was in de ochtend heel leuk. De jongste kindertjes op de camping kwamen langs. Het is en blijft een uitdaging moet ik zeggen want ze willen allemaal aandacht, allemaal op hetzelfde moment. Wel willen ze allemaal hetzelfde: een complimentje. Maar zo was ik vroeger ook en nog veel erger dus die kinderen hebben zich prima vermaakt. Als lunch maar eens stokbrood gegeten in plaats van een maaltijd en genoten van de vruchtenhagel en jam. Dat zulke kleine dingen het leven zoveel leuker kunnen maken. Haha. De middag had ik natuurlijk weer vrij en heb ik de tijd genomen om de Tour de France maar eens te kijken. Twee keer de Alpe d’Huez. Perfect voor chips on the side. ’S Avonds was er wat storm en heel veel regen.
Vrijdag was ook een stormdag. De dag begon echter zonnig en een aangename temperatuur. Na mijn middaganimatieprogramma rond zes uur begon de regen, hagel en onweer. Verder niet heel veel gedaan.

De zaterdag was iets anders dan vorige week. Iets minder afscheid nemen en iets meer ontvangst. Laat in de middag kwamen – tijdens de storm – nog twee Engelsen aan die vonden dat ik een Canadees accent had. ’S Avonds in de bar/restaurant gewerkt, veel fooi verdiend en leuke mensen leren kennen. Komende week wordt zeker een leuke week!