Op de helft.

Vier weken in Spanje zijn omgevlogen. In die weken heb ik mijn Spaans ontzettend verbeterd, heel veel mensen leren kennen – van goede en slechte kanten – en geleerd om te gaan met enerzijds de wens om weer naar Nederland terug te keren en anderzijds de wens om hier lekker in de Spaanse zon te blijven. Ik ben op de helft. Nog maar 31 dagen J

De week begon vrij hectisch met veel vertrekken en aankomsten. Late aankomsten, veel eters in het restaurant en heel veel regen zaterdagmiddag en –avond. De zondag begon met zon. ’s Ochtends animatie gedaan, ’s middags uitgerust, geslapen en ’s avonds gewerkt. Een vrij lui maar fijn weekend.

De maandag was wasdag. Drie wasjes gedraaid met veel handdoeken, kleren en Vacansoleiloutfits. Het was veel doordat het veel geregend had en ik eigenlijk elke avond weer een ander Vacansoleilshirt of –trui nodig had. Uiteindelijk heb ik netjes alles kunnen drogen op de maandag zelf. Ondertussen nog in de zon gelegen, boek gelezen, kamer gepoetst en ’s avonds televisie gekeken. Heerlijk rustig.

Dinsdag, woensdag en donderdag waren vrij saai en eentonig. ’S Ochtends animatie, in de middag vooral geskypet (schrijf je dat zo?), aan het zwembad gelegen en het boek gelezen waar ik al drie jaar mee bezig ben. Nog maar 70 bladzijdes van de 330, moet lukken in de resterende vier weken toch?! In de avonden gewerkt maar die avonden waren heel rustig. De Nederlandse families op de camping kwamen nooit echt eten (1 familie woensdag) en als ze al kwamen bestelden ze een pizza om mee te nemen. Slecht voor de business. Woensdagmiddag nog een schatzoektocht uitgezet voor de jongste kinders op de camping. Toen ik woensdagavond op mijn kamer Real Madrid aan het kijken was kwam het nieuws binnen over het enorme treinongeluk bij Santiago de Compostela. Enorm, onvoorstelbaar en wat een impact in Spanje. Toen donderdagochtend steeds duidelijker werd wat er precies gebeurd was en hoeveel levens het ongeluk gekost heeft, leek het wel alsof heel Spanje in de ban was. Informatievoorziening draait overuren hier, maar wel pas als alle feiten bekend zijn. Heel anders dan in Nederland. De beelden van het treinongeluk zal ik nooit meer vergeten. #animogalicia. Vanaf donderdag is er een compleet ander animatierooster om mensen actiever te krijgen; ochtendanimatie in twee delen van 45 minuten en in de middag nog steeds een uur.

Vrijdag was er iets meer leven in de brouwerij. Tijdens de ochtendanimatie had ik mooi de tijd om levend stratego van volgende week voor te bereiden. Alleen de vlaggen moeten nog.. Het tweede deel van de ochtendanimatie was boogschieten. Veel animo; 12 van de 20 kinderen kwamen opdagen. Het is dus mogelijk om ze te trekken, met leuke activiteiten. Nog wat rommelen aan het schema en het komt wel goed. Gelukkig kwamen er in de avond eindelijk mensen in het restaurant eten, al waren het alleen Duitsers en Spanjaarden. Klanten zijn klanten!

Zaterdagochtend ging de wekker al vroeg om 4 uur, want twee Nederlandse families wilden graag eerder vertrekken. Nu ben ik vrij flexibel dus dacht ik, laat ik dat toch maar doen. Als bedankje dat hun kinderen wel altijd naar de animatie kwamen en het hele sympathieke families waren. Ze waren heel blij dat ik dat voor ze gedaan heb. Kleine moeite. Om half zes sliep ik weerJ

Inmiddels is het zaterdagmiddag. Één familie is vertrokken zonder de toeristenbelasting en de schoonmaak te betalen, twee andere zijn ook nog vertrokken en twee andere families zijn een dagje weg. Rustige middag dus. Zometeen staat de lunch op het programma en ik denk ook een half uurtje

aan het zwembad. Vanmiddag weer aan het werk. Een nieuwe week voor de boeg. Hopelijk met net zoveel leuke momenten als deze week. Dan is het namelijk kat in het bakkie.